Stage in Pekanbaru
Door: Anne
Blijf op de hoogte en volg Anne
29 November 2013 | Indonesië, Pekanbaru
Hoi allemaal!
Na 2 geweldige weken met Kristel was het op 16 november dan zo ver. Afscheid nemen van haar en Annika en op naar Sumatra! Op naar Pekanbaru. Een grote stad waar het altijd rond de 32 graden en het regenseizoen in volle gang is. Dit wil zeggen: elke avond enorme regenbuien, maar overdag is het droog.
En die reis begon meteen al goed. Met een strak reisschema, waarin ik 55 minuten had tussen landen in Jakarta en weer opstijgen om door te naar Pekanbaru, was 40 minuten vertraging op de eerste vlucht niet ideaal. Eenmaal geland dan ook mezelf zo snel mogelijk uit het vliegtuig proberen te dringen en rennen naar de juiste gate. Als laatste kon ik nog gauw het vliegtuig in, alwaar snel duidelijk werd dat ze op de bestemming van dit vliegtuig niet gewend zijn aan toeristen. 300 Paar ogen keken me wijd geopend aan. Ondanks zelf het gevoel te hebben al helemaal tot de lokale bevolking te behoren met mijn vloeiende Bahasa en bruine teint, leken zij daar toch net wat anders over te denken.
Ik ga 3,5 week, 6 dagen per week stage lopen bij Alifa Kids. Een kinderdagverblijf dat ook onderwijs biedt aan kinderen tussen de 1,5 en 6 jaar. Voor mij hebben 2 meisjes van PABO Den Bosch, Ellen en Maartje, hun stage hier afgerond. Vivi & Ari, de eigenaars van het bedrijf spreken Engels, de rest vrijwel niet. Ik ga me richten op het managementteam en kwaliteitsbeleid, en proberen dit verder mee te ontwikkelen. Spannend!
Ari haalde me op van het vliegveld en zette me af bij de kamer waar ik de komende maand ga wonen. Na meerdere aanvaringen met kakkerlakken en ander ongedierte gehad te hebben in verschillende guesthouses was ik heel benieuwd waar ik terecht zou komen. Het bleek een splinternieuwe kamer te zijn waarvan ik de eerste bewoonster ben. Airco, een eigen badkamertje en een hoeslaken van FC Chelsey. Wat wil een vrouw nog meer?
De eerste week waren Maartje en Ellen nog hier. Zij hebben 3 maanden hier gewoond. Met inmiddels een uitgebreide vriendengroep en verstand van goede restaurantjes hebben zij me aan wat mensen voorgesteld en me laten zien waar ik in de buurt het lekkerst kan eten. Niet onbelangrijk!
Inmiddels zijn zij alweer een week weg, en begin ik mijn draai hier steeds meer te vinden. Ik heb een eigen scooter waarmee ik op en neer naar het werk kan. Een uitdaging in dat verkeer hier. De enige regel hier is links rijden, wat wel eens spannende situaties oplevert maar het lijkt toch meestal goed te gaan. Als ik hier de weg onderhand eens zou herkennen zou ik zelf ook naar het winkelcentrum kunnen gaan, maar dit valt me niet mee. Daarbij heb ik geen rijbewijs hier en willen de mensen met wie ik omga eigenlijk niet dat ik zelf rijd (wat natuurlijk volledig losstaat van mijn skills als scooterrijdster.) dus word ik steeds opgehaald en gebracht. Primaaa!
Ook de stage begint nu vorm aan te nemen en de samenwerking met Vivi en Ari is inmiddels goed en gezellig, dus dat is fijn! Ik hoop de komende 1,5 week nog flink wat werk te kunnen verzetten, zodat ik er ook daadwerkelijk wat mee kans als ik straks thuis ben.
De cultuurverschillen zijn hier heel groot, waar ik af en toe wel moeite mee heb maar meestal juist leuk en interessant vind. Ze willen graag horen over Nederlandse gebruiken, en kunnen zich niet voorstellen dat het bij ons op dit moment al kouder is dan bij hen in de koelkast. En dan te bedenken dat de winter nog niet eens begonnen is.
Ik ben er nog steeds niet aan gewend dat ik de enige blanke ben in een stad van 1,1 miljoen, en dat alle ogen dan ook overal op mij gericht zijn. Maar vind het wel heel leuk om me helemaal over te moeten geven aan de Indonesische gebruiken en kan bijvoorbeeld inmiddels met mijn handen eten als een ware pro.
Er zitten inmiddels al 6 weken op, dus nog 4 to go. Het originele plan was om na mijn stage naar noord Sumatra door te reizen om de orang oetangs en de jungle te zien, maar dat gaat hoogstwaarschijnlijk veranderen naar 2 weken Maleisië. Dit scheelt een hoop bureaucratisch visum gezeik, en ik kan dan nog lekker even 8 dagen op het strand liggen. M’n bruine kleurtje van Bali is inmiddels wel afgebladderd aangezien ik hier altijd bedekt moet en natuurlijk ¾ van de tijd op kantoor zit, dus ik heb nog wat werk te doen daar.
Vanavond tot en met zondag ga ik samen met 3 jongens op roadtrip naar Bukittinggi. Een mooie stad op 900 meter hoogte, met Nederlandse roots. Ook ligt Danau Maninjau daar in de buurt. Een groot en mooi meer, volgens google images. Heel veel zin in!
Liefs,
Anne.
Na 2 geweldige weken met Kristel was het op 16 november dan zo ver. Afscheid nemen van haar en Annika en op naar Sumatra! Op naar Pekanbaru. Een grote stad waar het altijd rond de 32 graden en het regenseizoen in volle gang is. Dit wil zeggen: elke avond enorme regenbuien, maar overdag is het droog.
En die reis begon meteen al goed. Met een strak reisschema, waarin ik 55 minuten had tussen landen in Jakarta en weer opstijgen om door te naar Pekanbaru, was 40 minuten vertraging op de eerste vlucht niet ideaal. Eenmaal geland dan ook mezelf zo snel mogelijk uit het vliegtuig proberen te dringen en rennen naar de juiste gate. Als laatste kon ik nog gauw het vliegtuig in, alwaar snel duidelijk werd dat ze op de bestemming van dit vliegtuig niet gewend zijn aan toeristen. 300 Paar ogen keken me wijd geopend aan. Ondanks zelf het gevoel te hebben al helemaal tot de lokale bevolking te behoren met mijn vloeiende Bahasa en bruine teint, leken zij daar toch net wat anders over te denken.
Ik ga 3,5 week, 6 dagen per week stage lopen bij Alifa Kids. Een kinderdagverblijf dat ook onderwijs biedt aan kinderen tussen de 1,5 en 6 jaar. Voor mij hebben 2 meisjes van PABO Den Bosch, Ellen en Maartje, hun stage hier afgerond. Vivi & Ari, de eigenaars van het bedrijf spreken Engels, de rest vrijwel niet. Ik ga me richten op het managementteam en kwaliteitsbeleid, en proberen dit verder mee te ontwikkelen. Spannend!
Ari haalde me op van het vliegveld en zette me af bij de kamer waar ik de komende maand ga wonen. Na meerdere aanvaringen met kakkerlakken en ander ongedierte gehad te hebben in verschillende guesthouses was ik heel benieuwd waar ik terecht zou komen. Het bleek een splinternieuwe kamer te zijn waarvan ik de eerste bewoonster ben. Airco, een eigen badkamertje en een hoeslaken van FC Chelsey. Wat wil een vrouw nog meer?
De eerste week waren Maartje en Ellen nog hier. Zij hebben 3 maanden hier gewoond. Met inmiddels een uitgebreide vriendengroep en verstand van goede restaurantjes hebben zij me aan wat mensen voorgesteld en me laten zien waar ik in de buurt het lekkerst kan eten. Niet onbelangrijk!
Inmiddels zijn zij alweer een week weg, en begin ik mijn draai hier steeds meer te vinden. Ik heb een eigen scooter waarmee ik op en neer naar het werk kan. Een uitdaging in dat verkeer hier. De enige regel hier is links rijden, wat wel eens spannende situaties oplevert maar het lijkt toch meestal goed te gaan. Als ik hier de weg onderhand eens zou herkennen zou ik zelf ook naar het winkelcentrum kunnen gaan, maar dit valt me niet mee. Daarbij heb ik geen rijbewijs hier en willen de mensen met wie ik omga eigenlijk niet dat ik zelf rijd (wat natuurlijk volledig losstaat van mijn skills als scooterrijdster.) dus word ik steeds opgehaald en gebracht. Primaaa!
Ook de stage begint nu vorm aan te nemen en de samenwerking met Vivi en Ari is inmiddels goed en gezellig, dus dat is fijn! Ik hoop de komende 1,5 week nog flink wat werk te kunnen verzetten, zodat ik er ook daadwerkelijk wat mee kans als ik straks thuis ben.
De cultuurverschillen zijn hier heel groot, waar ik af en toe wel moeite mee heb maar meestal juist leuk en interessant vind. Ze willen graag horen over Nederlandse gebruiken, en kunnen zich niet voorstellen dat het bij ons op dit moment al kouder is dan bij hen in de koelkast. En dan te bedenken dat de winter nog niet eens begonnen is.
Ik ben er nog steeds niet aan gewend dat ik de enige blanke ben in een stad van 1,1 miljoen, en dat alle ogen dan ook overal op mij gericht zijn. Maar vind het wel heel leuk om me helemaal over te moeten geven aan de Indonesische gebruiken en kan bijvoorbeeld inmiddels met mijn handen eten als een ware pro.
Er zitten inmiddels al 6 weken op, dus nog 4 to go. Het originele plan was om na mijn stage naar noord Sumatra door te reizen om de orang oetangs en de jungle te zien, maar dat gaat hoogstwaarschijnlijk veranderen naar 2 weken Maleisië. Dit scheelt een hoop bureaucratisch visum gezeik, en ik kan dan nog lekker even 8 dagen op het strand liggen. M’n bruine kleurtje van Bali is inmiddels wel afgebladderd aangezien ik hier altijd bedekt moet en natuurlijk ¾ van de tijd op kantoor zit, dus ik heb nog wat werk te doen daar.
Vanavond tot en met zondag ga ik samen met 3 jongens op roadtrip naar Bukittinggi. Een mooie stad op 900 meter hoogte, met Nederlandse roots. Ook ligt Danau Maninjau daar in de buurt. Een groot en mooi meer, volgens google images. Heel veel zin in!
Liefs,
Anne.
-
29 November 2013 - 09:43
Kim Sanders:
Wauw, Anne. Wat een gaaf verhaal weer!! Super veel succes tijdens je stage!! En goed bruin terug komen!! Kus -
29 November 2013 - 10:03
Maria&jan V.:
hoi Anne,
wat gaat de tijd toch snel,het is weer zo Kerstmis en dan kom je hier in Nederland in de koelkast terecht.
als dan al dat zonnen maar niet voor niets is geweest.
maar eerst gefeliciteerd Tante met Sabine en met sintopstal pakken we er wel eentje op jou gezondheid.
geniet nog een paar weekjes en tot ziens
gr. -
29 November 2013 - 12:56
Maarten:
Fc chelsey :-) je hebt de naam van deze trotse club maar veranderd in een vrouwennaam. Zullen de hooligans leuk vinden :-D
Veel plezier on the roadtrip ! -
29 November 2013 - 22:14
Jennifer:
Kamer ziet er puik uit Anne! Veel plezier in Bukittinggi! X -
30 November 2013 - 11:24
TINA SCHUTS:
wat heerlijk om je berichtjes te lezen ,ik kijk er altijd na uit,je doet het goed en lijk me dat spannend om dit allemaal mee te maken .Geniet er maar van .we missen jou wel hier en denken we aan jou .
dikke knuf Tina
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
